Halong Bay - Ninh Binh

Terug in Hanoi direct door met de bus naar Halong Bay. Ik wilde de Ferry nemen maar die ging helaas niet meer. Dus op straat een tour geboekt van Halong Bay naar Cat Ba Island. Op zee varen we tussen de geweldige limestones door. Erg indrukwekkend en even later stoppen we we om een grot te bezoeken. Niet erg bijzonder want ze hadden de grot opgeleukt met gekleurde lampjes? Leuk voor de tijd van het jaar maar verder??? De zee heeft meer te bieden ... namelijk een andere boot die onze boot ramt ... haha. De zee is zo groot en uitgerekend onze boot moet ie raken. Nja, beetje hout meer of minder vaart ie wel om verder. Op de boot is het een chaos, teveel mensen en te weinig slaapplaatsen dus komt er een andere boot naast ons en worden er mensen heen weer op de boten gewisseld? Als ik op Cat Ba Island wordt afgezet wordt het niet beter ... ik had de hoop al opgegeven maar na daar een uur in t donker hebben zitten wachten op een transfer busje kwam die dan toch eindelijk. De bus zat stampvol en er zaten dronken gasten in die nogal luidruchtig waren. Eindelijk bij het hotel aangekomen was er niet veel meer van de dag over. Mijn tijdsplanning en de tijdlijn hier in Vietnam lopen niet synchroon.
Na het eten heb ik een heerlijke voetmassage genomen en met de andere gasten een drankje gedaan. De volgende ochtend gingen we vroeg weer terug naar Halong Bay. Net daar aangekomen tref ik Alexandra die de heenweg naast mij zat. Samen gingen we naar het punt waar we zouden opgehaald worden. Na op verschillende plekken te zijn neergezet stonden we dan te wachten. Even later komt er een vent aan en ik moest mee? Alleen ik? ja, alleen ik. We kijken ff vreemd en ik loop mee naar het lege busje. Ziet er naar uit dat ik in mn eentje terug naar Hanoi gebracht wordt. Na een rondtour door Halong Bay zit ik met een Vietnamees stel in het busje. Dan stoppen we weer op het startpunt en daar komt Alexandra aangelopen? Ze stond daar helemaal ziels alleen, ze waren haar vergeten? OMG! Ze hadden deze chauffeur gebeld omdat hij nog rondreed. Ze was dolblij mij te zien.
In Hanoi ben ik gedropt op het juiste bus station. Een ticket kopen blijkt wederom alleen met handen en voeten mogelijk te zijn en ik begrijp dat ik de laatste bus op 10 min heb gemist. Pff..
Dan met de sleeper naar Ninh Binh, die gaat om 9 uur, jeetje.
.het is half 5?! Na wat heen en weer gemopper begint die vent naast haar in goed Engels te vertellen dat ik ook om 7 uur met een sleeper kan? Hallo....kon je je niet 15 min eerder met dit gesprek bemoeien?
De sleeper was helemaal voor mij alleen .... Ninh Binh is niet een van de favorieten onder de backpackers maar als enige? Begon mij toch af te vragen of ik wel in de juiste bus zat. Een slaapje gaat het antwoord brengen ;)

Na middernacht kom ik in Ninh Binh aan. Het guesthouse had ik snel gevonden en werd vriendelijk door mr. Yun onthaald. Na de standaard incheck perikelen kwers gevraagd wat ik morgen ging doen? Ik wilde naar Cuc Phong National Park en naar Tam Coc. Mr. Yun wilde wel mijn gids zijn. Van nachtwacht naar tourguide! Omdat ik de laatste vrije kamer had geboekt had ik 4 bedden tot mijn beschikking. De badkamer had zowaar een bad en heb er gelijk gebruik van gemaakt.
De volgende ochtend gingen we op de scooter naar Tam Coc. Onderweg er naar toe was weer een belevenis en mr. Yun nam alle backcountry weggetjes ernaar toe. Super om daar zo vroeg aan te komen. Ik ging helemaal alleen het water op ... geen tourist en geen opdringerige verkopers. Het is een schitterende tocht door de natuur! De dame roeit met haar voeten! We varen door een aantal grotten en nemen dezelfde weg terug. Halverwege hebben we geruild van plek..haha.. Binnen no time zaten we met het bootje vast in de wal :p
Zelfs met de handen roeiend zat er geen schot in.
Vandaar uit reden we door de backcountry richting het park. Maar goed dat we op de scooter waren, lopend kun je je hier wel een paar dagen vermaken.
Mr. Yun neemt mij mee naar de eeuwenoude boom op de heuvel in het park. Maar eerst gaan we in een grot. Pikkedonker was het ... en na 1 minuut lopen volledig gedesoriënteerd .. hopelijk weet mr. Yun de weg. De zaklamp functie op mn mobiel was een uitkomst. Mr. Yun schijnt een grote grappenmaker te zijn want na toch al dikke 15 min in die grotnte hebben rond gedwaald komen zie ik daglicht. Het was de uitgang .. maar om daar te komen moest je jezelf door een nauw bergspleet duwen ... of toch niet? Mr. Yun wist het niet meer....haha...grappenmaker onnie ;)
We gingen dan toch maar zelfde weg terug ... alleen was ik er niet meer uitgekomen.
De weg naar de eeuwenoude boom waren meer dan 2000 treden en Mr. Yun had om de 5 min pauze nodig! Onderweg beetje de aap uitgehangen en al lachend waren we dan boven. De terugweg ging lekker vlot en namen door de bosjes de verkorte route op het tredenpad. In het hotel eerst een warme douche genomen en daarna naar het treinstation. Volgende bestemming, Dong Hoi.
Nogal uit de richting geraakt leek de weg over te gaan in een soort snelweg. Niet de beste route voor een backpacker denk ik zo. Besloot nog maar s de weg te vragen aan een dame opnde scooter op kruising. Met handen en voeten uitleg te hebben gegeven (en voor treintje te hebben gespeeld) kreeg ik lift. Ze scheurt door het verkeer en zet mij voor het staion af! Inmiddels zwaar ervaren met handen ennvoeten te spreken ging ook het treinkaartje naar Dong Hoi.
Ik lig op mn plek in de nachttrein en als je denkt dat je de hele coupe voor jezelf hebt ... stormen er 5 Vietnamezen binnen, helemaal volgepakt met tasjes en een had zelfs een vogel bij zich!
Ze keken net zo verwonderd naar mij als ik.naar hun..hahaha.
Ze probeerden een gesprek aan te gaan en waren uiterst vriendelijk. Een van hun was aan het bellen terwijl zn batterij het begaf. Deze heb ik voor hem aan de accupack gelegd.....nadat ze eerst allemaal bestudeerd hadden wat het was?! Op naar Dong Hoi ...